Langzaam begon het idee te groeien om 1 x een nestje mee te maken.

Bij de dierenwinkel en dierenarts vroeg ik of het makkelijk was om de kittens een goed huis te geven.

Volgens beiden moet dat geen probleem geven aangezien de meeste poezen gesterilliseerd worden.

Dus gaan we er maar voor.

Begin maart toonde Saartje een beetje krolse neigingen.

Was wel grappig en stoorde ons niet, zo konden we wel wachten dat Charlie geslachtsrijp is.

Charlie is de kater van mijn beste vriendin (maine coon, helemaal wit).

Maar een aantal dagen later werd de krolsigheid niet meer zo leuk en in het weekend van 12 maart hadden we dus slapeloze nachten, wat kon zij te keer gaan.

Ja, daar wilde ik niet langer mee doorgaan aangezien dat nog wel een week kon duren.

Dus helaas, Charlie viel af en ging ik op zoek naar een nieuwe dekkater.

Ik wilde geen huistuinenkeukenkater aangezien er kattenaids heerst. Dan zou Saartje besmet kunnen raken en ook de kittens.

Na wat speurwerk was ons oog gevallen op Ice.

Een kruising Heilige Birmaan en een Maine coon.

Ice

Ik kon haar dinsdag 15 maart naar Ice brengen.

De eigenaresse zij dat het wel een tijdje zal duren dat er een dekking zal plaats vinden aangezien Saartje moet wennen aan de omgeving en aan Ice.

Ze belt alleen als er zeker een dekking heeft plaats gevonden.

Ik moest dus er wel op rekenen dat dat nog wel een aantal dagen zal duren.

Het was best raar om Saartje daar achter te laten.

De volgende ochtend ging de telefoon dat de dekking al heeft plaatsgevonden, ik was verrast en blij.

Saartje is daar een week gebleven, ze waren totally in love.

De dag van de allereerste dekking is de dag wat je moet noteren want dat is de begindag voor het tellen.

Dus met een snelle rekening kom je op woensdag 18 mei uit (s*** net in de vakantie naar Terschelling, gaat dus niet door).

We kregen na een week bericht dat we Saartje konden ophalen, de liefde was over en ook de krolstijd.

Ze was heel erg kroelerig en een paar dagen later was ze boos op mij, ze keek me niet meer aan, hahaha!

Al snel zagen we haar veranderen, veel slapen, weinig eten.

Met drie weken zagen we haar tepeltjes verkleuren en de haren eromheen verdween.

Vorige week zijn we naar de dierenarts geweest en die bevestigde het, ze kon ook een ampul voelen (zakje met placenta.

Hoeveel het er zijn kon ze niet voelen, als ik dat al zou willen weten kon ik een ego laten maken.

Ik geloof dat wel, over vier weken weten we het ook, blijft het spannend.

                                                                                            19 april, Saartje 5 weken

Ze eet momenteel erg veel (ik zeg dat verkeerd, ze wil heel de dag eten) en slaapt veel.

Spelen is heel even leuk maar dan gaat ze liggend verder spelen.

En haar buikje wordt al ronder.